Depresja w mie艣cie

Mieszka艅cy miast coraz cz臋艣ciej zapadaj膮 na choroby cywilizacyjne, w tym najpowa偶niejsz膮 z nich czyli depresj臋. Niew膮tpliwie rozw贸j cywilizacji ma ogromny wp艂yw na 偶ycie mieszka艅c贸w miast, nie tylko pozytywny, ale tak偶e negatywny. Tempo i p臋d 偶ycia, wszechogarniaj膮cy stres, ogromna ilo艣膰 obowi膮zk贸w, pogo艅 za bogactwem i dobrami materialnymi powoduj膮, 偶e ludzie coraz mniej dbaj膮
o siebie i swoje zdrowie, przepracowuj膮 si臋, s膮 zm臋czeni. Niepewno艣膰 zatrudnienia, strach przed utrat膮 pracy prowadz膮 do zachwiania r贸wnowagi emocjonalnej, zaburze艅 relacji, a tak偶e dodatkowy stres. Mieszka艅cy miast 偶yj膮 w zanieczyszczonym 艣rodowisku, w艣r贸d samochod贸w i biurowc贸w, maj膮 coraz mniejszy kontakt ze 艣rodowiskiem naturalnym. Ci膮g艂y brak czasu, po艣piech, pe艂nienie wielu r贸l jednocze艣nie, powoduj膮, 偶e ludzie musz膮 dokonywa膰 wyboru czemu po艣wi臋ci膰 mniej czasu, a czemu wi臋cej. Prowadzi to do frustracji, poniewa偶 nie potrafi膮 znale藕膰 r贸wnowagi mi臋dzy 偶yciem zawodowym, a prywatnym. Mamy tylko jedno 偶ycie, doba ma jedynie 24 godziny, nie mo偶emy zrobi膰 wszystkiego naraz. R贸wnowaga to 偶ycie zgodnie z zasad膮 "i" zamiast "albo 鈥 albo鈥.
Wszystkie te czynniki prowadz膮 do zaburze艅 snu, od偶ywiania, relacji rodzinnych i spo艂ecznych. Ludzki m贸zg nie nad膮偶a za rozwojem cywilizacji, a to prowadzi do wielu gro藕nych chor贸b somatycznych, ale te偶 zaburze艅 emocjonalnych oraz chor贸b cywilizacyjnych.

鈥濿 dzisiejszych czasach ludzie znaj膮 tylko cen臋 wszystkiego, ale nie znaj膮 warto艣ci".

Oscar Wilde

鈥⑴歸iatowa Organizacja Zdrowia (WHO) szacuje, 偶e do roku 2020 depresja stanie si臋 w skali 艣wiata drug膮 najcz臋stsz膮 przyczyn膮 niepe艂nosprawno艣ci wynikaj膮cej ze stanu zdrowia (za niewydolno艣ci膮 serca).
鈥od wzgl臋dem liczby zachorowa艅 depresja stanowi obecnie czwarty najpowa偶niejszy problem zdrowotny na 艣wiecie 鈥 cierpi na ni膮 oko艂o 121 milion贸w os贸b.
鈥zacuje si臋, 偶e 5-10% populacji cierpi na depresj臋 i wymaga interwencji psychiatrycznej lub psychologicznej.
鈥a depresj臋 cierpi a偶 10% Polak贸w (wg danych Zespo艂u ds. Walki z Depresj膮, dzia艂aj膮cego przy Ministrze Zdrowia.
鈥onad 3/4 os贸b cierpi膮cych na depresj臋 w og贸le nie trafia do lekarza, a z grupy zg艂aszaj膮cych si臋 wiele przypadk贸w jest b艂臋dnie zdiagnozowanych (wnioski z najnowszych bada艅 koordynowanych przez 艢wiatow膮 Organizacj臋 Zdrowia (WHO), obejmuj膮cych 15 o艣rodk贸w z 14 kraj贸w 艣wiata.
鈥ane statystyczne wskazuj膮, 偶e oko艂o 15% os贸b cierpi膮cych na depresj臋 endogenn膮 odbiera sobie 偶ycie, 20-60% chorych na depresj臋 pr贸buje sobie odebra膰 偶ycie, a 40-80% ma my艣li samob贸jcze.
鈥rzeci臋tnie statystyczne ryzyko rozwoju depresji wynosi 10-20% i jest nieco wy偶sze u kobiet ni偶
u m臋偶czyzn.
鈥 os贸b przed 45 rokiem 偶ycia istnieje wi臋ksze prawdopodobie艅stwo  zachorowania ni偶 u os贸b starszych (艣redni wiek wyst膮pienia pierwszego epizodu depresji to 20-40 lat).